chirvellu s.m.
0.1 chirvellu; f cirivello.
0.2 Lat. cerebellum (LEI s.v. cerebellum).
0.4 Cit. tutte le occorrenze.
0.5

0.8 AScobar: chirvellu.
Valla: cirivello.
0.8 BDel Bono: ciriveddu.
Vinci: ciriveddu.
Pasqualino: ciriveddu.
Mortillaro: ciriveddu.
Biundi: ciriveddu.
Traina: ciriveddu.
Macaluso Storaci: ciriveddu.
VS: cerbiḍḍucerviḍḍu, cervieḍḍu, cirbeḍḍu, cirbieḍḍu, ciriveḍḍucirivieḍḍu.
0.8 CTLIO: cervello.
0.9 Giuseppe Zappalà 12.07.2023.
ISSN 2975-111X
1 [Anat.] Cervello (anche rif. a un animale, adoperato come parte commestibile per scopi terapeutici).

[1] ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum, 33.2, pag. 44.10: Item lu chirvellu dellu lepru, datu a biviri cum vinu, non fa ixiri l'urina.

[2] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 71b: chirvellu cerebrumcerebellum.

[3] Gl f VallaXVIG (1500-1522) - Voc., pag. 47: cirivello, hoc cerebum -bri.

1.1 [Anat.] Estens. Scatola cranica; testa.

[1] MeditacioniXVGQ - Meditacioni di la vita di Christu, [64], pag. 217.25: lu septru regali li fichiru tiniri in manu una canna et per la curuna li misiru in testa una curuna di spini et di tali spini ki li passaru lu chirvellu usque ad fusionem sanguinis.