calcagnu s.m.
0.1 calcagna, calcagnu; f calcagno.
0.2 Lat. calcaneum (LEI s.v. calcaneum).
0.4 Cit. tutte le occorrenze.
0.5

Nota il plur. calcagna.
Polir.: dari di calcagna 2.

0.8 AScobar: calcagnu.
Valla: calcagno.
0.8 BDel Bono: carcagnu.
Vinci: carcagnu.
Pasqualino: carcagnu.
Mortillaro: carcagnu.
Biundi: carcagnu.
Traina: carcagnu.
Macaluso Storaci: carcagnu.
VS: caccagnu, carcagnu.
0.8 CTLIO: calcagno.
0.9 Giuseppe ZappalĂ  29.05.2023.
ISSN 2975-111X
1 [Anat.] Calcagno.

[1] ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum, 174.1, pag. 91.14: cula quilla acqua cum la cammisa (et voli esseri cum la fauda) et pigla di la punta di lu pedi et di lu menzu di lu calcagnu di la terra cum una punta di cannavettu et mictila a l'acqua et poi la culiray e dunachindi a biviri...

[2] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 54b: calcagnu calxcalcaneus.

[3] Gl f VallaXVIG (1500-1522) - Voc., pag. 26: calcagno, hoc calcaneum -ei.

2 Colpo inferto con il tallone (plur. nella fras. Dari di calcagna).

[1] SVincenciuXVP - S. Vincenciu di Valencia, Miraculi, 7.5: "Si Deu mi conchidissi gracia ki lu dimoniu vulissi conbattiri cum mi, eu, a lu modu ki fichi sancta [Margarita], lu gettiria ad terra et tanti chi darria di calcagna et di pugna ki a lu modu ki lu superau sancta Mar[ga]rita lu vinchiria eu".