0.1 | anginagla, anginalla, anguinagla, inginagla, inginagli, inginalli. |
0.2 | Lat. inguinalia (VSES s.v. ncinagghia). |
0.4 | Cit. tutte le occorrenze. |
0.5 |
|
0.8 A | Scobar: anginagla. Valla: ø. |
0.8 B | Del Bono: ncinagghia. Vinci: angunagghia. Pasqualino: anginagla, 'ncinagghia. Mortillaro: ncinagghia. Biundi: 'ncinagghia. Traina: incinagghia, ncinagghia. Macaluso Storaci: ancinagghia, ncinagghia. VS: ancinagghia, ancinaglia, angunagghia, ncinagghia, ncinaglia, ncinagli, ncinalla, ncunagghia, nginagghia, nginagghi, ngininaglia, nginagli. |
0.8 C | TLIO: anguinaia. |
0.9 |
Giuseppe ZappalĂ 05.04.2023. ISSN 2975-111X |
[1] Dialagu1315c.- Iohanni Campulu, Libru de lu Dialagu de sanctu Gregoriu, QUARTU LIBRU, pag. 167.3: Adivinni ki in killa grandi pistilencia ki fu a Ruma, de una generalj murtilitati, in killa pistilencia kistu Theòdoru appi una jnfirmitati all'anginalla, e quasi vini a morti. || Con specif. rif. alla peste nera, i cui primi segni (ascessi o bubboni) comparivano all'inguine (oltre che alle ascelle e sul collo) a causa dell'infiammazione dei linfonodi.
[2] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 139v, pag. 23.28: Inguen... illa pars corporis que est circha pudenda, que vulgariter dicitur anguinagla.
[3] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 319r, pag. 23.30: Unguem nis... illa pars corporis que est circa pudenda, que vulgo dicitur anguinagla, quia sepe inungitur sudoribus et pollutionibus pudendorum.
[4] ThesaurusXVR - Thesaurus pauperum, 227, pag. 104.13: A la inginagla. Pigla pulve cum sale et miscali et dachili a maniari; ancora, inchi fa’ unu implastu et mictilu di supra.
[5] Gl F ScobarXVIL(1519) - Voc. bilingue, pag. 23b: anginagla inguen.
[1] MascalciaR1XVF - Tratt. di mascalcia, ms. Ricc., volg. Ruffo e Ierocle, [I.38] Duluri di rini et d'anki .xxxv<ii>j.-2: Sia sangnatu di li inginagli et non mangi.
[2] MascalciaR2XVF - Tratt. di mascalcia, ms. Ricc., volg. Ruffo, [XXIX] <xxix> <A duluri di arina>-1: Quandu lu cavallu non poti orinari <s>tandusi dictasi et esti mancu allegru ca soli et appari unflatu in la anginagla et dimostra periculu di la vita.
[1] Rinaldi/2005 (147) - 1390 Consuntivo, pag. 316.2: Summanu li pecuri ki havi la dicta abbatissa a li spisi in dicto anno pecuri lxxxv, di li quali appiru lu furmaiu tuttu a lu monasteriu et appiru di inginalli tr. ij gr. ij.