tachariari v.
0.1 tachariatu; f tahariari, tayariaru, zacariaru.
0.2 Ar. tahara (Caracausi 1983: 359-360).
0.4 Att. unica nel corpus.
0.5

0.8 AScobar: tahariari.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ø.
Pasqualino: tahariari.
Mortillaro: ø.
Biundi: ø.
Traina: taciariari.
Macaluso Storaci: ø.
VS: taciarïari.
0.8 CTLIO: taciariari.
0.9 Rossella Mosti 14.05.2021.
ISSN 2975-111X
1 Circoncidere.

[1] SposizioneXIVP - Sposizione del Vangelo della Passione secondo Matteo, XXVIII, 5, vol. 2, pag. 162.7: Lu II sigillu, quandu Cristu natu fu tachariatu, comu si dichissi: infanti tachariatu non sirrà Deu increatu.

[2] Gl F Simonsohn/2004 (3964) - 28 giugno 1473 Istruzioni del Viceré, pag. 3552: zacariaru seu circumcisiro uno scavu nigro.

[3] F Rocco/1980 - 1494 Atti per processo per conversione simulata, pag. 444: dictus magister Petrus accusatus tamquam pater et dicta Catherina tamquam mater preputium preciderunt seu, ut vulgo dicitur, lu tayariaru more Judeorum...

[4] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 282a: tahariari circumcidois, curtoas.