panitteri s.m.
0.1 panicteri, panicterius; f panniteru.
0.2 Da pani.
0.4 Att. nel corpus solo in Angelo Senisio.
Cit. tutte le occorrenze.
0.5

0.6 AGiuffrida/1971 - XV Lu quartieri di lu Cassaru, APPENDICE II-La vanella di Bertinu Imperaturi: Antoni Panicteri.
0.8 AScobar: panniteru.
Valla: panicteri.
0.8 BDel Bono: panitteri.
Vinci: ø.
Pasqualino: panitteri.
Mortillaro: panitteri.
Biundi: panitteri.
Traina: panitteri.
Macaluso Storaci: panitteri, pannitteri.
VS: panatteri, panitteri, pannitteri, panuttieri.
0.8 CTLIO: panettiere.
0.9 Rossella Mosti 02.10.2021.
ISSN 2975-111X
1 [Mest.] Panettiere (anche come appellativo).

[1] Gl DeclarusXIVM - Angelo Senisio, Declarus, 25v, pag. 95.5: Arthocopus pi... idest panicterius, qui facit panem cum labore manuum suarum.

[2] CaternuXIVR - Angelo Senisio, Caternu, pag. 185.28: Item appe, ki dedi ad Rugeri panicteri xv.o iulii, tr. vj g. iij.

[3] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 198a: panniteru che fa pani panificus, pistor.