annòticu agg.
0.1 annotichi, annotico.
0.2 Lat. region. *annoticum (LEI s.v. *annoticus).
0.5

0.8 AScobar: ø.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ø.
Pasqualino: ø.
Mortillaro: annòticu.
Biundi: annòticu.
Traina: annòticu.
Macaluso Storaci: ø.
VS: annòticu.
0.8 CTLIO: ø.
0.9 Salvatore Cammisuli 19.08.2024.
ISSN 2975-111X
1 Che ha un anno di età (rif. a un vitello o a un puledro); annòtino.

[1] InventarioPaternoXVIA - Inventario di A. Paternò, pag. 80.2: item dui vitelli annotichi [[ed.: annoti chi]] l'unu masculu et l'altra fimmina, su numero ij, item vitelli di l'anno presenti XIIIIe Ind., numero secti, videlicet tri mascoli et quattro fimmini, su numero vij; item una jumenta baya vecha cum lu mercu di Antoni Stabili; [[...]] item un'altra jumenta murella, cum la stilla in frunti, mercata cum lu mio merco vechu, cum uno putrichello annotico, pilu menzu falbu.