campanaru s.m.
0.1 campanaru.
0.2 Da campana.
0.4 Att. unica nel corpus.
0.5

0.8 AScobar: campanaru.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: campanaru.
Vinci: ø.
Pasqualino: campanaru.
Mortillaro: campanaru.
Biundi: campanaru.
Traina: campanaru.
Macaluso Storaci: campanaru.
VS: campanaru2.
0.8 CTLIO: campanaio*.
0.9 Rossella Mosti 19.01.2021.
ISSN 2975-111X
1 Campanile.

[1] Bresc/2014 (298) - 1430 Inventario, pag. 832.15: Item campana a lu campanaru di Sanctu Bartholomeu una.

[2] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 44b: campanaru turris cymbalaria.