gincarruni s.m.
0.1 gincarruni.
0.2 Da gencu (VSES s.v. jencu [jincaruni]).
0.4 Att. unica.
0.5

0.8 AScobar: ø.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: ø.
Vinci: ø.
Pasqualino: jincaruni.
Mortillaro: jincaruni.
Biundi: ø.
Traina: jincaruni, jincarruni.
Macaluso Storaci: ø.
VS: incarruni.
0.8 CTLIO: gincarruni.
0.9 Salvatore Cammisuli 12.04.2024.
ISSN 2975-111X
1 [Zool.] Giovenco (di due anni?). || Cfr. VSES s.v. jencu [jincarruni].

[1] CaternuXIVR - Angelo Senisio, Caternu, pag. 50.12: Ave ipsu Cola intra li vaki nostri vaki soi figlati iiij et dui gincarruni et una vitillaza... || Rinaldi glossa: «vitello che non ha compiuto un anno».