camuliatu agg.
0.1 camuliati; f camuliata.
0.2 Da càmula (VSES s.v. cámula1 [camuliatu]). || Camuliari non presente nel VSM.
0.4 Att. unica nel corpus.
0.5

0.8 AScobar: camuliata cosa.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: camulatu.
Vinci: camuliari.
Pasqualino: camulatu.
Mortillaro: camullatu.
Biundi: ø.
Traina: camularicamuliari.
Macaluso Storaci: camuliatu.
VS: camuliatu.
0.8 CTLIO: ø.
0.9 Sara Ravani 16.02.2022.
ISSN 2975-111X
1 Roso dalle tarme, tarlato (detto specif. di un abito).

[1] SavietatiXVM - Tractatu di savietati, 1.45, pag. 60.2: Cum rickizi plangiti et tribulati per li misiri ki a vui virrannu, li vostri rickizi su infrachiduti et li vistimenti camuliati, la granchidumi et la camula sirrà testimonia cuntra di vui».

[2] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 55b: camuliata cosa cariosus.