VSM - Vocabolario del Siciliano Medievale
http://artesia.unict.it/vsm
maniotu s.m.
0.1 | maniotu; f manioti, maniottu, manyodu. | ||||||||||||
0.2 | Etimo incerto: da manu, con suff. di origine gr. -otu o più prob. da manigoldo attraverso il lat. mediev. manivoltus. | ||||||||||||
0.3 | TransituXVDG - Libru di lu transitu et vita di misser sanctu Iheronimu: 1. | ||||||||||||
0.4 |
Att. nel corpus solo in TransituXVDG - Libru di lu transitu et vita di misser sanctu Iheronimu. Cit. tutte le occorrenze. |
||||||||||||
0.5 | |||||||||||||
0.7 | 1 [Mest.] Chi esegue una condanna a morte; boia. 2 [Mest.] [Con restrizione semantica:] fustigatore. | ||||||||||||
0.8 A | Scobar: maniottu, manyodu. Valla: ø. | ||||||||||||
0.8 B | Del Bono: ø. Vinci: ø. Pasqualino: maniottu. Mortillaro: maniottu. Biundi: maniottu. Traina: maniottu. Macaluso Storaci: ø. VS: maniottu, maniotu*, maniuotu*. | ||||||||||||
0.8 C | TLIO: ø. | ||||||||||||
0.9 |
Rossella Mosti 14.11.2021. ISSN 2975-111X |
[1] TransituXVDG - Libru di lu transitu et vita di misser sanctu Iheronimu, CAPITULO 47, pag. 135.12: Et dicti quisti palori, lu venerabili Silvanu stisi lu collu a lu chippu, dichendu a lu maniotu chi dassi. || Cfr. De miraculis Hieronymi, cap. 4, p. 299: «Haec dicens, spiculatori collum praebuit, ut feriat, ipsum rogat».
[2] TransituXVDG - Libru di lu transitu et vita di misser sanctu Iheronimu, CAPITULO 47, pag. 135.16: Et [[lu beatu Iheronimu]] stindendu la manu, piglau la spata di lu maniotu, comandandu a Silvanu chi si levassi di terra... || Cfr. De miraculis Hieronymi, cap. 4, p. 299: «Elevat autem spiculator ensem, antistitis venerandi caput uno ictu cupiens amputare. Adest subito Hieronymus gloriosus cunctis cernentibus, manu extensa tenens ensem, Sylvano imperans, ut exsurgat».
[3] TransituXVDG - Libru di lu transitu et vita di misser sanctu Iheronimu, CAPITULO 50, pag. 145.12: Et auczandu lu maniotu la spata, dedi multu terribilimenti supra li colli di li iuvini: ma li colli loru stectiru cussì forti et firmi comu si fussiru stati di porfidu. Lu maniotu tornau a dari multi e multi colpi a li colli di li iuvini, ma cussì sentianu li corpi li iuvini comu si fussiru stati fili di pagla legissimi. || Cfr. De miraculis Hieronymi, cap. 7, p. 305: «Elevatis siquidem ensibus, juvenum carnifices colla feriunt: ac colla percussionum signa uti porphyretici lapides forent, recipiunt. Mirantur carnifices, credentes se ictus fefellisse [[...]] At iterum et iterum feriunt: sed enses uti essent paleae, juvenes numquam laedunt».
[4] TransituXVDG - Libru di lu transitu et vita di misser sanctu Iheronimu, CAPITULO 50, pag. 145.20: lu iudichi comandau a lu maniotu chi un’altra volta tornassi a dari a li colli di li iuvini, aczò chi claramenti vidissi tantu miraculu. Tirau lu colpu da capu lu maniotu, et li colli di li iuvini non appiru nulla lesioni. || Cfr. De miraculis Hieronymi, cap. 7, p. 305: «Iubet iterum carnificibus, ut, se vidente, denuo feriant et tamen omnimode illaesa juvenum colla manent».
[5] F VitaChristiXVLL - Vita Christi Salvatoris eiusque Matris Sanctissimae, Libro 3, strofa 326, pag. 92: Cossì per un mandato maniotu / fichi a Ioanni la testa livari / et quilla, di pietà nulla commotu, / in disco a la puella presentari.
[6] F VitaChristiXVLL - Vita Christi Salvatoris eiusque Matris Sanctissimae, Libro 4, strofa 504, pag. 128: Iuncto era Christo a lo Calvario monti / per delinquenti loco destinato; / et da li manioti arditi et pronti / con li dui latri nudo fu spogliato.
[7] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 169a: maniottu carnifex.
[1] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 170a: manyodu per frustari lorarius.