VSM - Vocabolario del Siciliano Medievale
http://artesia.unict.it/vsm
araturi s.m.
0.1 | araturi. | ||||||||||||
0.2 | Lat. aratorem (LEI s.v. arator). | ||||||||||||
0.3 | ValMaxXIVU - Accursu di Cremona, Valeriu Maximu, ms. A: 1. | ||||||||||||
0.4 | Att. unica nel corpus. | ||||||||||||
0.5 | |||||||||||||
0.7 | 1 [Mest.] Contadino che attende all’aratura; aratore. | ||||||||||||
0.8 A | Scobar: araturi. Valla: ø. | ||||||||||||
0.8 B | Del Bono: ø. Vinci: ø. Pasqualino: ø. Mortillaro: ø. Biundi: ø. Traina: araturi. Macaluso Storaci: ø. VS: ø. | ||||||||||||
0.8 C | TLIO: aratore. | ||||||||||||
0.9 |
Rossella Mosti 21.11.2021. ISSN 2975-111X |
[1] ValMaxXIVU - Accursu di Cremona, Valeriu Maximu, ms. A, [I, 1, 8], vol. 1, pag. 15.17: arandu oy cavandu la terra, certi araturi oy çappaturi truvau duy cassi di preta...
[2] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 28b: araturi lavuraturi colonus, agricola, arator.