VSM - Vocabolario del Siciliano Medievale

http://artesia.unict.it/vsm


[ Visualizzazione standard - Elenco voci - Copia voce ]

buttaru s.m.

0.1 buctaru.
0.2 Da butti.
0.3 Giuffrida/1971 - XV Lu quartieri di lu Cassaru: 1.
0.4 Att. unica nel corpus.
0.5
0.7 1 [Mest.] Chi fabbrica o ripara botti (anche come appellativo); bottaio.
0.8 AScobar: buctaru, buttaru, vutaru.
Valla: ø.
0.8 BDel Bono: buttaru, vuttaru.
Vinci: buttaru.
Pasqualino: buttaru, vuttaru.
Mortillaro: buttaru, vuttaru.
Biundi: buttaru, vuttaru.
Traina: buttaru, vuttaru.
Macaluso Storaci: buttaru, vuttaru.
VS: bbuttaru, uttaru, vuttari2, vuttaru.
0.8 CTLIO: bottaio.
0.9 Rossella Mosti 26.11.2023.
ISSN 2975-111X

1 [Mest.] Chi fabbrica o ripara botti (anche come appellativo); bottaio.

[1] Giuffrida/1971 - XV Lu quartieri di lu Cassaru, APPENDICE II-Luquarteri di lu Cassuru, pag. 466.15: Mastru Augustinu buctaru t. III.

[2] Gl F ScobarXVIL (1519) - Voc. bilingue, pag. 50b: buctaru mastru doliarius, cupparius.